Vragen stellen

Vaak stellen we een ander soort vragen, want die zijn er in allerlei soorten en maten.

Er wordt wel gezegd dat verkeerde vragen niet bestaan. Het soort vragen dat je stelt heeft invloed op wat je met de antwoorden wilt bereiken. Wat is je bedoeling met de vraag die je stelt? Wil je informatie, snap je iets niet, wil je iemand eigenlijk iets in de mond leggen en verpak je dat in een vraag of heb je gewoon zin in iets lekkers?

In de CONSENT-methode werken we met verschillende soorten vragen.

Het moment van vragen stellen bepaalt de vraag. We houden van vragen, omdat vragen zowel de vragensteller als de bevraagde verder kan helpen. 

Als we met de stappen werken om van een voorstel naar een besluit te komen is één van de stappen de beeldvorming. Tijdens de beeldvorming mag je allerlei vragen stellen, dat is de bedoeling. Welke informatie heb jij nodig om straks je mening te kunnen geven? Wat snap je niet? Is het waarom van het onderwerp je duidelijk of wil je weten waarom de indiener van het onderwerp dit op de agenda heeft gezet? Hier mag je dus verdiepende, verhelderende, waarom, waartoe, etc. vragen stellen.

Zijn we daarna bezig in rondes (meningsvorming en verdieping) dan stellen we volgens onze Gespreksetiquette alleen vragen ter verduidelijking. Je stelt de vraag aan degene die aan het woord is. Op het moment dat je niet snapt wat iemand bedoelt, mag je een vraag ter verduidelijking stellen. Het gaat hierbij niet om extra informatie of dat je meer wilt weten. Misschien wil je dat eigenlijk wel, maar dit is hier niet aan de orde, dat kan op een ander moment of op een andere manier. Een vraag ter verduidelijking stel je omdat je anders de draad van het gesprek kwijt raakt of omdat een voorstel dat gedaan wordt niet duidelijk genoeg is om daar wel of niet positief over te besluiten (consent mee te gaan).

Vragen kunnen confronterend zijn. Zeker als je doorvraagt en terecht komt bij de vraag achter de vraag.

Degene die de vraag ontvangt heeft altijd de gelegenheid om een vraag te beantwoorden. Of om deze niet te beantwoorden. Geen antwoord geven kan consequenties hebben op het resultaat dat je wilt bereiken. Soms kun je nog geen (inhoudelijk) antwoord geven omdat je het niet weet. Soms is een antwoord geven te kwetsbaar. Een vraag kan je ook aan het denken zetten en je wilt er later op terugkomen omdat je deze richting nog niet op gedacht had.

Meestal geeft het beantwoorden van de vragen helderheid, verdieping, meer context en rijkdom aan het onderwerp. De vragensteller wordt wijzer, maar ook de indiener van het onderwerp leert vaak veel van de vragen die gesteld worden. De opgehaalde informatie tijdens de beeldvorming wordt meegenomen in de meningsvormende en verdiepende rondes om zo (samen) tot inspiratie, kennis, gedeelde wijsheid en besluiten te komen.

Wat doe je met vragen die opkomen nadat de beeldvorming is afgerond?

Als je in de rondes daarna toch nog vragen hebt, kun je deze stellen in de kring op het moment dat je aan de beurt bent. Mogelijk geeft de indiener een antwoord op je vraag als zij aan de beurt is. Maar er is ook een grote kans dat iemand anders in de kring je vraag al kan beantwoorden. Zelfs als een vraag niet beantwoord wordt, kan dat ook een antwoord zijn. De vraag wordt vergeten, of er wordt bewust geen antwoord op gegeven. Maar ook dat kan dus een antwoord zijn.

Kinderen die vragen worden overgeslagen. Ik hoop dat dit steeds meer een ouderwets gegeven wordt. Vragen brengen informatie, wijsheid, kennis. Zelfs als vragen niet altijd (meteen) beantwoord worden of een 'nee' als antwoord hebben. Ook dat geeft helderheid, waar je als vragensteller mee verder kunt. Vragen worden vaak gesteld vanuit een behoefte. Bijvoorbeeld omdat we informatie willen, de ander willen laten nadenken, een fysieke of mentale behoefte willen vervullen. Laten we vooral blijven vragen, kinderen en volwassenen. Ook als je gewoon een lekker koekje wilt ;).