Realiteit in tijd
Als gespreksleider zou ik een bijeenkomst faciliteren. Tijdens het voorbereidende gesprek met de opdrachtgever, kwam ik voor een onverwachte uitdaging te staan: hoe geef je iedereen voldoende spreekruimte, terwijl de tijd vooraf bepaald is en behoorlijk beperkt? Het lijkt misschien een eenvoudige vraag, maar het zette me aan het denken over hoe we omgaan met tijd in onze bijeenkomsten en hoe (ir)reëel dat vaak is.
Er bleek tijd ingeruimd te moeten worden in de vergadering om afgevaardigden van werkgroepen verslag te laten uitbrengen over wat ze afgelopen jaar gedaan hadden. Daarna konden er vragen gesteld worden, zou er een reactieronde gehouden worden en zouden de plannen voor het volgende jaar gepresenteerd worden. Mooi en belangrijk om dit te doen. Afstemming is belangrijk, reflecteren op de dingen die je doet en wat je wilt gaan doen is nodig om doelgericht te blijven werken. Elke afgevaardigde kreeg 10 minuten de tijd om dit te doen. Ik viel stil. Hoe kun je in slechts 10 minuten reflecteren op een heel jaar werk, vragen beantwoorden, een reactieronde houden én ook nog eens plannen voor het volgende jaar presenteren? Mijn contactpersoon had ook wel door dat het niet ideaal was, maar ja, het was verplicht om verantwoording af te leggen en door het op deze manier te doen, zouden ze daaraan voldoen.
In een wereld waar alles steeds sneller lijkt te moeten, stellen wij onszelf de vraag: ‘Hoe zit het met aandacht en waardering geven aan de dingen die we doen’? Gaat het om afvinken van lijstjes en opgelegde verplichtingen? Is tijd voor reflectie en verdieping een luxe geworden of bereiken we veel meer als we juist daar meer aandacht aan zouden besteden?
Ik gaf in het gesprek aan dat het originele idee volgens mij niet haalbaar zou zijn en samen keken we naar wat wel zou kunnen. We hebben het programma gewijzigd. We hebben datgene wat elke afgevaardigde zou moeten doen vereenvoudigd om zo verdieping toe te voegen. Eren wat gedaan is het afgelopen jaar en daar bij stilstaan en de waarde daarvan meenemen naar de nieuwe plannen die dan later gepresenteerd zouden worden. En ja, dat betekent dat niet het hele programma ‘afgewerkt’ of zal ik zeggen ‘afgeraffeld’ wordt. Het betekent wel dat mensen zich gezien en gewaardeerd gaan voelen omdat ze de erkenning voor hun werk in ontvangst mogen nemen. Zou dat niet heel motiverend kunnen werken en daarmee het vervolg beter laten stromen?
Tijd is een ingewikkeld fenomeen. Ik heb nog steeds hoop dat we het, met alle hulpmiddelen die er zijn, minder druk zullen krijgen. Maar eigenlijk gaat het ergens anders over. Over durven stoppen met ons te laten opjagen, te durven gaan staan voor waarde, waardering en voor de tijd nemen die nodig is om iets goed te doen. Vertraging, versimpeling, zelfs als we (nog) niet zeker weten dat het ons meer gaat opleveren.
Wil je zelf ervaren hoe vertraging kan leiden tot meer snelheid én diepgang? Doe dan mee met onze maandelijkse, gratis, online CONSENT-methode kennismaking. Ontdek hoe we samen kunnen werken aan meer focus, aandacht en waarde in de tijd die we hebben.