Ouderschap

Als ik kijk naar mijn jeugd, in de jaren ’70 en ’80 dan was het al anders. Mijn ouders kozen bewust voor kinderen en wilden het beste voor ons. Er was een liefdevolle, fijne gezinssfeer. We deden spelletjes, we gingen op vakantie. We werden meer gezien. Toch bepaalden mijn ouders alles, de kinderen volgden. Als ik opstandig was en niet luisterde, kreeg ik een pak voor mijn broek…

Intussen heb ik zelf ook kinderen grootgebracht, samen met mijn man.
Terugkijkend zie ik dat wij weer een stap verder gingen in de opvoeding van onze kinderen. Onze kinderen werden gehoord, we namen ze serieus, emoties mochten er zijn. Er was meer sprake van gelijkwaardigheid. Toch bepaalden wij de koers, wij namen de besluiten; we namen het belang van de kinderen, zoals wij dat aanvoelden, er in mee.

Toen mijn kinderen al tieners waren, ging ik werken op DOE ( www.doe040.nl ) een school waar vrijheid in leren én gelijkwaardigheid de pijlers zijn. Dit zorgde bij mij voor een stroomversnelling in bewustzijn, ook wat betreft de omgang en het grootbrengen van kinderen. De CONSENT-methode kwam in mijn leven. Op DOE namen we samen met de leerlingen gedragen besluiten, vanuit gelijkwaardigheid.
Thuis ging ik er ook mee aan de slag, met vallen en opstaan want mijn kinderen waren pubers en reageerden met weerstand op zoiets geks en nieuws…’kunnen we niet normaal doen…?’ Evengoed hebben we er veel aan gehad. Als er iets speelde wat moeilijk was, hielp alleen al het praten in rondes. De discussie eruit halen, écht luisteren naar elkaar.

Op DOE is het al voor de jongste kinderen vanzelfsprekend dat ze meegenomen worden in de besluitvorming. Jonge kinderen worden zich er al van bewust dat hun stem ook gehoord wordt. We bedenken samen hoe een ruimte wordt ingericht en welk speelmateriaal wordt aangeschaft. Voor mij is samen besluiten nemen, ook met kinderen, een levenshouding geworden.

Soms droom ik over hoe ik het nú zou doen, als ik opnieuw kinderen zou grootbrengen, in een gezin. Gezinsoverleg zou voor mij al starten met heel jonge kinderen. Niet op alle domeinen; een jong kind kan bijvoorbeeld nog niet alle risico’s inschatten m.b.t. veiligheid of gezondheid. Er zijn echter ook domeinen waarin je je kind wél ruimte kan geven en het kan voelen en bedenken wat voor hem of haar klopt. Eerst in kleine, korte gesprekjes waarin je het belang van je kind serieus neemt en dit meeneemt in een besluit. Later zou er een krijtbord komen waarop iedereen een onderwerp kan noteren waar we het over gaan hebben. Vakanties, snoep, bedtijd, zakgeld, speelgoed, schermtijd….het zouden allemaal onderwerpen zijn waarin wij als ouders niet alléén de koers bepalen, maar samen met de kinderen, alle belangen horend. Waarin je samen tot een gedragen besluit komt. Besluiten met consent.
Hoe mooi vind ik het dat een onderdeel van de CONSENT-methode ons ‘Gezinsoverleg’ is. Ouders met kinderen die samen gedragen besluiten willen nemen binnen hun gezin, helpen we hierin stappen te zetten. We hebben hiervoor een boek, ‘Breng balans in je gezin’, een prentenboek ‘Consent’ en een online module. Natuurlijk kan je ook met een groep ouders met dezelfde insteek bij elkaar komen. Onder begeleiding van één van onze trainers oefen je dan de CONSENT-methode, zodat je er thuis in je gezin steeds beter mee uit de voeten kan. We oefenen aan de hand van onderwerpen die de ouders zelf inbrengen. Vaak herkenbare onderwerpen die spelen in meer gezinnen dus kan je meteen inhoudelijk uitwisselen en inzichten opdoen. Daar is vaak ook zo’n behoefte aan..!

Op dit punt in mijn leven waarin ik mijn eigen kinderen heb grootgebracht en dertig jaar met jonge kinderen heb gewerkt, wil ik graag mijn ervaring en inzichten inzetten om gezinnen /ouders te ondersteunen. Enerzijds inhoudelijk: waar loop je tegen aan, in je gezin; anderzijds qua vorm: Hoe geef je Gezinsoverleg gestalte?
Daarom hier dit pleidooi om te starten met Gezinsoverleg. Voor mij een mooi vervolg van mijn loopbaan en passend in deze tijd waarin we in gezinnen in gelijkwaardigheid met elkaar omgaan.
Wie doet er mee?