Vertrouwen, een cadeautje

Even een stapje terug.
In deel I van ons boek (Tip: dit deel kun je gratis downloaden als je je inschrijft voor onze nieuwsbrief, zie helemaal onderaan dit blog) hebben we het over de vraag “Wat is consent?” en wat de CONSENT-methode dan is. Een van de hulpmiddelen daarbij is dat we elke letter van het woord CONSENT een woord meegeven. Dit acroniem is een mooi ezelsbruggetje en geeft houvast bij het toelichten van de basis ingrediënten van de methode.

Dat rijtje ging als volgt:

• Creation - Creatie
• Open mind - Open blik
• Neutral - Neutraal
• Same value - Gelijkwaardigheid
• Enrichment - Verrijking
• New insights - Nieuwe inzichten
• Treasure - Schat

Dit T… die hing er altijd een beetje bij. Niet dat hij niet klopte, hoor. Het bereiken van een consentbesluit voelt soms inderdaad als een soort schat zoeken. Maar toch… het bleef knagen. We keken elkaar wel eens aan, dachten nog eens na en lieten het er weer bij. Tot afgelopen voorjaar. De voorraad boeken raakte op en we moesten weer een nieuwe druk bijbestellen. Dit is altijd aanleiding om even te kijken of er nog updates nodig zijn. Aangezien er met de rap slinkende voorraad enige haast geboden was, besloten we nu alleen het hoognodige wijzigingen te doen en de tijd te nemen voor een grondigere update.

Bij het doorlezen van het bestand viel ineens het kwartje: de T staat natuurlijk voor “Trust”! Schat gaat meer over het proces (zoals in deel II uitgebreid aan de orde komt). In deel I hebben we het juist over ingrediënten die nodig zijn. En Trust/Vertrouwen is zo'n ingrediënt.

Vertrouwen.

Vertrouwen in elkaar en dat we samen tot iets moois kunnen komen.
Vertrouwen dat onze speurtocht het voorstel verrijkt met alle nieuwe inzichten.
Vertrouwen, juist als zo'n zoektocht soms best frustrerend is.
Vertrouwen in het proces en zo altijd de volgende stap richting het gezamenlijke doel zetten.

Cadeautje

Het plaatje blijft een cadeautje. Want vertrouwen is iets dat je geeft. En dan krijgt. Er zit wederkerigheid in. In zijn essay The Gift (1925) omschrijft de Franse socioloog en antropoloog Marcel Mauss hoe de uitwisseling van objecten relaties tussen mensen en groepen mensen opbouwt. Het is de wederkerigheid (de verplichtingen om te geven, te ontvangen en vooral de gift weer te beantwoorden) die onderlinge banden zichtbaar maakt, bevestigd en versterkt.

Stel je de volgende situatie voor: wij zijn samen onderweg en we halen op het station een kop koffie. Ik pak mijn pinpas en terwijl jij ook jou pas tevoorschijn haalt, zeg ik “Nee, joh, laat maar. This one is on me.” Dan kun je nog even een heen-en-weertje doen – “Weetje j het zeker?” “Ja, ik weet het zeker.” – maar enkele tellen later is het geschenk een feit. Met die bak koffie, dat geschenk, is er ook een verplichting ontstaan. De volgende keer dat we samen koffie halen betaal jij. Niet nu, 5 minuten later, dat is ongemakkelijk, later. De wederkerigheid, de band, is helder.

Is het met vertrouwen niet net zo? Stel je vertrouwen eens voor als dat cadeautje. Dan weet je meteen: het begint bij geven. Een cadeautje afdwingen geeft meteen een heel andere dynamiek. Heb je vervolgens vertrouwen gegeven dan wringt het ook als je geen vertrouwen terug krijgt… Stukje bij beetje kun je onderling steeds meer vertrouwen opbouwen. Daarom raden wij iedereen die begint met de CONSENT-methode ook altijd aan: begin met iets eenvoudigs (in ons startpakket vind je diverse ideeën). Stapje voor stapje bouw je dan steeds meer vertrouwen op.