Gastblog: Feest van herkenning

‘Wat had ik een fijn gesprek’, vertelde ik een collega na een eerste afspraak met Baudy Wiechers van de CONSENT-methode. Een gezamenlijk contact had ons aan elkaar voorgesteld omdat hij vindt dat we eenzelfde visie delen en er veel overlap zit in onze werkzaamheden.

Ik ontdekte snel dat hij hierin gelijk had. Wat heerlijk om iemand te ontmoeten die dezelfde woorden gebruikt. Meestal moet ik veel toelichten aan gesprekspartners. Als iemand vraagt wat voor werk ik doe, is het antwoord dat ik werk bij de Eigen Kracht Centrale. Dat leidt altijd tot een vervolgvraag, vaak ‘iets met energie?’ Ja, dat klopt wel, maar menselijke energie. Eigen Kracht gaat over zelf de regie houden. Ook als het tegenzit en je te maken krijgt met hulpverlening. Het gaat over een plan maken met oplossingen, samen met mensen die belangrijk voor je zijn. Over meedenken. En over samenwerken om het plan uit te voeren. De Eigen Kracht Centrale zet zich in voor het recht van mensen om eerst met hun eigen kring (familie, vrienden, bekenden) oplossingen te bedenken, waar de ondersteuning van hulpverleners op aan kan sluiten. Zodat iedereen regie houdt over zijn eigen aandeel. Wij ondersteunen mensen bij het groter maken van hun kring en bij het maken van een plan, samen met die kring. En we ondersteunen professionals om te werken met plannen van familiegroepen.

Deze uitleg van mijn werk leidt dus vaak tot vragen, maar Baudy snapte steeds precies wat ik bedoelde. We maakten onze kring wat groter en namen ieder een collega mee en in dit gesprek gebeurde hetzelfde. Zij hadden het over ‘kringen’ die ‘gedragen besluiten nemen’ en dat is precies hoe wij ons werk uitleggen: we maken de kring groter zodat die kring met elkaar besluiten kan nemen. Al snel hadden we het over gelijkwaardigheid als norm in gesprekken en droomden we verder over gelijkwaardigheid als norm in onze samenleving. Mensen zijn niet gelijk en hebben verschillende rollen, maar zijn wel gelijkwaardig. Kortom: we vonden elkaar in onze visie op de samenleving en op ons werk.

De gesprekken waren voor ons zeer inspirerend. Want naast de gelijkenis in wat we doen, zijn er ook verschillen en daarin kunnen we van elkaar leren. Mijn collega en ik hebben meegedaan aan de basistraining (op verschillende momenten) en we hebben daar veel geleerd van de CONSENT-methode. Vanwege de corona-crisis werd de training digitaal gegeven, wat zeer goed lukte. In een prettige groep onder goede begeleiding konden we veel delen. Ieder bracht een kwestie in uit de eigen praktijk (een motie) en we bespraken deze volgens de CONSENT-methode. Hierdoor ontstonden zeer waardevolle uitwisselingen, met goede besluiten. Alle deelnemers hadden veel inbreng en ikzelf kon ook steeds vragen stellen en vervolgens mijn mening geven. Toch vroegen mijn man en kinderen aan het eind van de dag: ‘Wat heb je gedaan vandaag, we hoorden je alleen af en toe ‘Consent’ roepen’. Toen kon ik dat dus mooi uitleggen en het meteen ook uitproberen.

Omdat ze thuis goed weten wat ik doe, konden we het hebben over overeenkomsten en verschillen. Wij zijn ook gewend om te werken in kringen, waarbij iedereen gelijkwaardig is en de tijd krijgt om te zeggen wat voor hem of haar belangrijk is. Ook bij ons leidt een kring tot gezamenlijke besluitvorming. Bij onze bijeenkomsten voor families ligt de nadruk erg op de voorbereiding: het groter maken van de kring. We bereiden de familiegroepen dan ook voor op de bijeenkomst zelf, die bestaat uit drie delen: het informatieve deel (waar informatie wordt gedeeld en professionals en gespreksleider bij zijn), de besloten privé-tijd (het deel van onze bijeenkomst waar wij niet bij zijn en waar ook geen professionele hulpverleners bij zijn, zodat zij met elkaar hun plan kunnen maken) en de presentatie van het plan. De bijeenkomst kent dus wel een vaste structuur, maar bij het deel waar het plan wordt gemaakt zijn wij geen gespreksleider. Bij de CONSENT-methode volgt het gesprek een vaste structuur, van motie tot besluit, met een gespreksleider. Bij de besluitvormingsronde wordt helder een voorstel geformuleerd waarvoor consent wordt gevraagd. Als iemand niet consent is, dan beargumenteert hij of zij dit en komt met een nieuw voorstel. Uiteindelijk leidt dit tot een gedragen besluit. We zijn geïnspireerd door de training en de voorbeelden. Ik wil graag twee kernpunten voor ons benoemen: het belang van het helder formuleren van een voorstel waarvoor je consent vraagt en het doen van een nieuw voorstel als je niet consent bent, waarvoor vervolgens consent wordt gevraagd.

We zijn met elkaar een boeiende zoektocht begonnen om te kijken of we elkaar kunnen versterken. We wisselen uit, denken met elkaar mee en vragen consent aan onze collega’s. Wat we met elkaar delen, is dat het gaat om een houding, een manier van in het leven staan, waarbij iedere stem van belang is. Met elkaar dromen we verder van de wereld waarin gelijkwaardigheid de norm is. Maar we dromen niet alleen, we proberen ook een bijdrage te leveren aan deze wereld, ieder op onze eigen manier. Maar ook met elkaar, door van elkaar te leren en het geleerde in de praktijk te brengen!